''गन्ध ''भन्ने बित्तिकै हामीलाई त्यसले नतमस्तक बनाउँछ /जब हामी एउटा ताजा फुलको बास्ना लिन्छौ त्यसले हामीलाई कति प्रसन्नता दिन्छ त्यहाँ हुन्छ खुसिहरु ,मौनताका आवाजहरु र आशै आशाहरु / यही खोजिरहेकाछन् आज नेपाली जनताहरु देख्दैनन् केही देशमा बास्नाहरु जुन बास्ना गुलाबले दिई रहेको हुन्छ / रंगीनमय सुनौलो बिहानी हिमाली गुराँस र हिम शिखरहरुका कन्चन ,मनोहर, सुन्दर दृश्यले दिईरहेका हुन्छन् / यिनै आशालाई कुरिरहेछन् यिनै चाहनाहरु बोकिरहेछन् नेपाली जनताहरु तर कहिल्यै फर्किएन यो आवाज कहिल्यै ठोकिएन् त्यो हिम खिखरहरुमा ,कहिल्यै आएन सुगन्ध दिने आभाषहरु /
यस्तै बिडम्बना ,पिडा र ब्यथाहरु बोकी रहेछ देशले यिनै कथाहरु दिईरहेछन् देशका नेतृत्व कर्ताहरुले / देश र जनताको हितको लागि कसम खाएर पारिला किरणहरु छर्ने बाचाहरु बिलिन भै रहे / बास्नादार रंगी बिरंगी फुलहरुलाई फुलाउदै चाहना र आशालाई पुरागर्ने ती कसम आज नेतृत्व कर्ताहरुको स्वार्थको भुमरीमा डुबिरहेछ देश होड बाजीमा तडपिराहेछ / सकात्मक सोचहरुलाई गन्ध बनाइ नतमस्तकले भरी रहेछ / के अर्थ ती देशका नेतृत्व कर्ताहरुको ???के अर्थ रह्यो र नेपाली जनताको ताजा बास्नादार फूलले भरिएको ताजा मस्तिस्कको ??? एउटा ताजा बास्नादार फुलले रोगलाई निर्मुल गराउन सक्ने मस्तिस्कलाई दिने खोई ती आधारहरु ? लुटी रहे आफै चुडीरहे / नेपाली जनताहरु आशा गरिरहेछन् गन्ध निर्मुल बनाउने उपचारका साधनहरु खोजिरहेछन् , ,मानशिक उतार चडापमा पर्खिरहेछन् दुखि गरिबका ती नांगो र भोको पेट साथै कलम समाउन चाहिरहेका ती कोमल हातहरु /
कसलाई के थाहा ?त्यो गन्ध हो त्यो गन्ध भित्र अज्ञानता ,अहंकारले घेरिरहेकोछ / त्यस्ता खराब बिषालु गन्धलाई कसले फालिदिने ? सुगन्धित भावनात्मक प्रेरणाहरु कसले छरिदिने ? रास्ट्रियता र सार्भाभौम कसले जोगाइ दिने ?? आज यस्तैमा बित्दैछ हाम्रो देश अझै आशा गरी रहेछन् दुखि नेपाली जनताहरु / जिम्बेवारी काधमा राखेर प्रजातान्त्रिक प्रणाली अनुसार जनताको ईछ्या र चाहनाहरुलाई कहिल्यै प्रसन्नताले भर्न सकेनन् निम्त्याई रहे गन्धत्मक परिणामहरु यस्तै बोकिरहेछ देशले बिडम्बना र यथार्थहरु /
जुन बेला सम्म नेपाली जनताको भावनालाई बुझेर भौतिक समरचना हुन सक्दैन त्यति बेलासम्म ती बास्नादार फुलहरु ओईरहनेछन् ,हिम शिखारका गुराँसहरु झोक्रिरहनेछन् , प्राकृतिक सौदर्यताहरु उजाड भैरहनेछन् अन्ध बिस्वास सामाजिक बिकृतिले मानबिय जीबनलाई असर पारि नै रहनेछ / यस्तो अहङ्कार , अहंता र घर भित्रको होडबाजीले आफैलाई दुर्लभ बनाउछ भन्ने थाह हुदा हुदै पनि किन ? आज एकता र समानताको भाब उब्जेको छैन किन ?बेचिरहेछन् आफ्ना स्वाभिमानहरु किन ? डगाई रहेछन् देशको अस्तित्वलाई नेतृत्व कर्ताहरुले / जनताको आशा र स्वाधीनतालाई कुल्चिएर निम्त्याई रहेछन् गंधात्मक दुस्परिणामहरु तै पनि आज नेपाली जनता यही भनिरहेछन् अफालिदेउ गन्धहरू ,स्वाधिनतामा बाच्न देऊ बलोस् शान्तिको दियो यही मागी रहेछन् अनि आशा गरिरहेछन् अझै कुरिरहेछन् //////////////
यस्तै बिडम्बना ,पिडा र ब्यथाहरु बोकी रहेछ देशले यिनै कथाहरु दिईरहेछन् देशका नेतृत्व कर्ताहरुले / देश र जनताको हितको लागि कसम खाएर पारिला किरणहरु छर्ने बाचाहरु बिलिन भै रहे / बास्नादार रंगी बिरंगी फुलहरुलाई फुलाउदै चाहना र आशालाई पुरागर्ने ती कसम आज नेतृत्व कर्ताहरुको स्वार्थको भुमरीमा डुबिरहेछ देश होड बाजीमा तडपिराहेछ / सकात्मक सोचहरुलाई गन्ध बनाइ नतमस्तकले भरी रहेछ / के अर्थ ती देशका नेतृत्व कर्ताहरुको ???के अर्थ रह्यो र नेपाली जनताको ताजा बास्नादार फूलले भरिएको ताजा मस्तिस्कको ??? एउटा ताजा बास्नादार फुलले रोगलाई निर्मुल गराउन सक्ने मस्तिस्कलाई दिने खोई ती आधारहरु ? लुटी रहे आफै चुडीरहे / नेपाली जनताहरु आशा गरिरहेछन् गन्ध निर्मुल बनाउने उपचारका साधनहरु खोजिरहेछन् , ,मानशिक उतार चडापमा पर्खिरहेछन् दुखि गरिबका ती नांगो र भोको पेट साथै कलम समाउन चाहिरहेका ती कोमल हातहरु /
कसलाई के थाहा ?त्यो गन्ध हो त्यो गन्ध भित्र अज्ञानता ,अहंकारले घेरिरहेकोछ / त्यस्ता खराब बिषालु गन्धलाई कसले फालिदिने ? सुगन्धित भावनात्मक प्रेरणाहरु कसले छरिदिने ? रास्ट्रियता र सार्भाभौम कसले जोगाइ दिने ?? आज यस्तैमा बित्दैछ हाम्रो देश अझै आशा गरी रहेछन् दुखि नेपाली जनताहरु / जिम्बेवारी काधमा राखेर प्रजातान्त्रिक प्रणाली अनुसार जनताको ईछ्या र चाहनाहरुलाई कहिल्यै प्रसन्नताले भर्न सकेनन् निम्त्याई रहे गन्धत्मक परिणामहरु यस्तै बोकिरहेछ देशले बिडम्बना र यथार्थहरु /
जुन बेला सम्म नेपाली जनताको भावनालाई बुझेर भौतिक समरचना हुन सक्दैन त्यति बेलासम्म ती बास्नादार फुलहरु ओईरहनेछन् ,हिम शिखारका गुराँसहरु झोक्रिरहनेछन् , प्राकृतिक सौदर्यताहरु उजाड भैरहनेछन् अन्ध बिस्वास सामाजिक बिकृतिले मानबिय जीबनलाई असर पारि नै रहनेछ / यस्तो अहङ्कार , अहंता र घर भित्रको होडबाजीले आफैलाई दुर्लभ बनाउछ भन्ने थाह हुदा हुदै पनि किन ? आज एकता र समानताको भाब उब्जेको छैन किन ?बेचिरहेछन् आफ्ना स्वाभिमानहरु किन ? डगाई रहेछन् देशको अस्तित्वलाई नेतृत्व कर्ताहरुले / जनताको आशा र स्वाधीनतालाई कुल्चिएर निम्त्याई रहेछन् गंधात्मक दुस्परिणामहरु तै पनि आज नेपाली जनता यही भनिरहेछन् अफालिदेउ गन्धहरू ,स्वाधिनतामा बाच्न देऊ बलोस् शान्तिको दियो यही मागी रहेछन् अनि आशा गरिरहेछन् अझै कुरिरहेछन् //////////////
0 comments:
Post a Comment